de klassieke wetgeving is niet duurzaam
 

1. Het maken van wetten wordt meestal als enig middel gezien om zaken te veranderen. Opvoeding tot verantwoordelijk handelen wordt hierdoor verwaarloosd. Wetgeving is een manier om resultaten te forceren. Iedere wet roept hiermee meer weerstand op dan het vermindert.
 
2. De klassieke wetgeving beperkt zich tot deelaspecten, bijvoorbeeld enkele schadelijke stoffen. Door een stofformulering te veranderen, kan men zich aan wettelijke beperkingen onttrekken.

3. Doordat de klassieke wetgeving telkens halve maatregelen treft is deze niet-toereikend, en een bron van nieuwe problemen en conflicten.
 
4. Wetgeving is meestal van nationale of regionale aard; door activiteiten naar een ander land of regio te verplaatsen kan men zich aan de wet onttrekken.
 
5. Wetgeving is kwetsbaar voor de machtswisselingen van een op zichzelf niet-duurzaam politiek systeem, waarin de belangen van sommige partijen domineren, ten koste van het algemene belang. In meeste samenlevingen worden wetten beschouwd als een hulpmiddel van de dominerende klasse om de rest van de bevolking te controleren en/of zichzelf tegen ander te beschermen. Wetgeving werkt hierdoor op de meeste plaatsen van de wereld averechts.
 
6. Door de onbegrijpelijke formulering en het ontbreken van voldoende uitleg motiveren regels en wetten mensen niet tot handelen.

7. Het promoten van wetgeving en het bijdragen aan een claimcultuur dragen bij aan een maatschappij met een groot en kostbaar controle apparaat, dat illegaliteit oproept en verantwoordelijkheid ontneemt.

Ga naar: herziening van de klassieke wetgeving.