De Universele Commissie voor Milieu en Ontwikkeling adviseerde in 1987 dat de snel verouderende wetgeving "opnieuw geformuleerd moet worden om de menselijke activiteiten in evenwicht te houden met de universele natuurwetten, rechten en verantwoordelijkheden, die niet aan verandering onderhevig zijn" 1).

Tijdens de VN conferentie voor duurzame ontwikkeling in 1992 werd afgesproken dat de nationale en internationale juridische structuur aanzienlijk verstrekt en veranderd moest worden om een duurzame ontwikkeling mogelijk te maken.

 
Een belangrijk juridisch instrument dat hiertoe werd ontwikkeld is het voorzorgsprincipe (precautionary principle). Het voorzorgsprincipe is intussen in vele internationale overeenkomsten vastgelegd. De Europese Unie past het voorzorgsprincipe toe in haar nieuwe milieuwetgeving. 

Verder kan de verantwoordelijkheid en daarmee de aansprakelijkheid voor het wel of niet handelen in een groep (instelling, organisatie, bedrijf, inclusief aandeelhouders)  weer terug gebracht worden naar de persoon. Ieder binnen de groep is daarmee ook medeverantwoordelijk voor het voorkomen van schade en voor het zich informeren over de mogelijke ongewenste neveneffecten van de handeling die men uitvoert of steunt.

1) Onze Aarde Morgen (Our Common Future), 1987, hst. 12.II.5, De Universele Commissie voor Milieu en Ontwikkeling. Hierin ook: "Het nationale en internationale recht heeft traditioneel altijd een bepaalde achterstand gehad op de gebeurtenissen. Vandaag raken de juridische systemen al gauw achterhaald door de steeds snellere veranderingen op het gebied van ontwikkeling en milieu".