niet duurzame klassieke politiek
 
Het doel van politiek of staatkunde (de wetenschap van het regeren) is dienstverlening aan de burgerbevolking; het woord “politicos” betekent “de burger betreffend”. Net als andere vormen van kennis, is ook de klassieke politiek het product van een sterk gespecialiseerde, in secties verdeelde, en daarmee niet duurzame, samenleving.
 
De klassieke politiek wordt gekenmerkt door:
 
1. de productie van een weinig samenhangende wet- en regelgeving. Wet- en regelgeving voor, bijvoorbeeld, gezondheid vormen geen eenheid met wet- en regelgeving voor onderwijs, verkeer, bouw, handel, milieu, veiligheid etc.;

2. de nadruk op individuele en groepsbelangen. Bepaalde sectoren van de samenleving zijn beter vertegenwoordigd dan anderen. Als gevolg hiervan zijn de ook de producten van deze politiek gericht op vervulling van bepaalde groepsbelangen op de korte termijn;


 Het traditionele politieke landschap lijkt op een monocultuur waarin diversiteit ontbreekt.

3. In tegenstelling tot de doelstelling van regeren, het aansturen van processen op de langere termijn (“regeren is vooruitzien”), wordt in de klassieke politiek de lange termijn onderbelicht.
 
Belangen van alle burgers, inclusief de burgerbelangen van politici zelf, blijven hierdoor onbeschermd. Het traditioneel staatkundig systeem ontneemt haar burgers gemeenschapsgevoel en initiatief, wat leidt tot algehele onverschilligheid en apathie. Een passieve burger en het ontbreken van lange termijn visie zijn belemmeringen voor de ontwikkeling van een duurzame samenleving, die staat bij een actieve burger en visie voor de lange termijn.

 

Foto theeplantage: stg. Huize Aarde