In Nederland is de werkgever niet aansprakelijk wanneer hij aantoont dat hij de verplichting tot het treffen van maatregelen ter voorkoming van schade is nagekomen, of dat de schade in belangrijke mate het gevolg is van opzet of bewuste roekeloosheid van de werknemer 1).

 
Van de werknemer wordt niet meer verwacht een onomstotelijk bewijs te leveren voor een oorzakelijk (causaal) verband tussen de blootstelling aan de voor de gezondheid gevaarlijke stoffen en de opgelopen schade (letsel). Dit verband wordt tegenwoordig aangenomen als de werkgever heeft nagelaten de noodzakelijke maatregelen te treffen die redelijkerwijs nodig zijn om te voorkomen dat de werknemer in de uitoefening van zijn werkzaamheden schade lijdt 2).

De nadruk ligt hierdoor tegenwoordig op de schending van de zorgplicht door de werkgever. Door deze plicht te schenden heeft hij namelijk de kans op het ontstaan van schade in aanmerkelijke mate vergroot.

De werkgever in een duurzame samenleving:
 
past in het hele productieproces, van inkoop tot verkoop, het voorzorgsprincipe toe. De werkgever is zich bewust van de eventuele lichamelijke, psychosociale en macro-economische gevaren van zijn bedrijfsvoering voor de werknemers en de samenleving op de korte, midden lange en lange termijn en zoekt voortdurend naar veiligere methoden om schade te voorkomen.
 

1) Burgerlijk Wetboek artikel 7:658 lid 2 BW.
2) Hoge Raad, 17 november 2000 NJ 2001, 596.