Om de juridische lijdensweg van slachtoffers en nabestaanden te verlichten worden wel collectieve schaderegelingen getroffen. Slachtoffers krijgen op korte termijn een geldbedrag uitgekeerd, dat als voorschot dient voor een later uit te keren totaalbedrag van rond de 50.000 euro. Afhankelijk van de individuele situatie kan het totaalbedrag hoger of lager liggen. Dit geldbedrag wordt aan de slachtoffers of hun nabestaanden uitgekeerd door de verzekering van de werkgever 1).

In deze schaderegeling worden indirecte kosten, zoals de verloren jaren, de gemiste aandacht en opvoeding, de mogelijke gevolgen voor (school)prestaties en sociaal functioneren van kinderen en gezin, het verlies van een ervaren arbeidskracht, de gemiste toekomstplannen enzovoorts, niet berekend, zo dit al mogelijk is.

Voor de nabestaanden is deze uitkering vanzelfsprekend geen compensatie voor het verlies van kind, broer of zus, echtgenoot of echtgenote, vader of moeder, oma of opa. De geleden schade is niet in geld uit te drukken. Het is hoogstens een genoegdoening dat de werkgever of producent hierdoor de rol van verantwoordelijke draagt 2).

Onduidelijk is waarop het uit te keren bedrag is gebaseerd. De vergoeding zou zijn gebaseerd op een norm die ook door verzekeringen wordt gehanteerd 3). Het uit te keren bedrag moet de inkomstenderving dekken, maar is tevens een soort smartengeld voor de geleden schade.