ftalaten in de bodem

Een grote hoeveelheid ftalaten, m.n. DEHP, komt in de bodem terecht. Overal ter wereld (ook in Nederland in het verleden) zijn vele tonnen ftalaten, tezamen met het PVC-afval, begraven op vuilstortlocaties. Onder zuurstofrijke omstandigheden in de bodem vindt onmiddellijke afbraak (degradatie of metabolisering) plaats door verschillende micro-organismen. Hoe korter de ketens van de ftalaat, hoe sneller de afbraak1). Onder zuurstofarme condities, zoals in een vuilstort, in sediment en in opgeslagen rioolslib, is de afbraak lager. Eenmaal begraven in de bodem, hecht DEHP zich sterk aan organische deeltjes en vindt er geen transport meer plaats. Het DEHP blijft hierdoor nabij de plaats zitten waar het is vrijgelaten2). De halfwaardetijd van DEHP is nu meer dan 100 jaar3).

1) Wiersma G en HAJ Mulder 2000, Broomhoudende brandvertragers, ftalaten, musk, xyleen, tri en per en zink, rapport KNNM BV en Chemiewinkel RUG.
2) USDEP, 2002, Toxicological profile ford i(2-ethylhexyl)phthalate US Department of Health and Human Services, Public Health Service, Agency for Toxic Substances and disease Registry.
3) Tickner J, Ph Hunt, M Rossi, N Haiama, M Lappe, 1999, The Use of Di-2-Ethylhexyl Phtalate in PVC Medical; Devices: Exposure, Toxicity and Alternatives, Lowell Center for Sustainable Production, University of Massachusetts Lowell.