invloed op ontwikkeling mannelijk geslachtsorgaan
 
In het jaar 2000 werd de invloed van ftalaten op de ontwikkeling van het mannelijke geslachtsorgaan bij proefdieren aangetoond1).  In 2005 is dit ook voor de mens aangetoond. Iets hogere, maar onder de bevolking nog steeds veel voorkomende, concentraties ftalaten in het lichaam van zwangere en borstvoedende vrouwen heeft gevolgen op de ontwikkeling van het geslachtsorgaan bij mannelijke babies. De hogere ftalaatgehaltes (DEP metaboliet MEP, DBP metabolieten MBP, MBzP, en DiBP metaboliet MiBP) staan in verband met een kortere afstand tussen de anus en het geslachtsorgaan, met onvolmaakte indaling van teelballen en een kleinere penis2).
 

De afstand tussen de anus en het geslachtsorgaan (de Ano Genital Distance, AGD) is bij mannen gewoonlijk twee keer zo groot als bij vrouwen. Een verkorting van deze afstand is dan ook een maat voor de, door pseuo-hormonen veroorzaakte, vervrouwelijking bij mannelijke nakomelingen.

 


1) Gray LE Jr, Ostby J, Furr J, Price M, Veeramachaneni DNR, Parks L. 2000. Perinatal exposure to the phthalates DEHP, BBP, and DINP, but not DEP, DMP, or DOTP, alters sexual differentiation of the male rat. Toxicol Sci 58:350–365.
2) Swan et al, 2005, Decrease in Anogenital Distance among Male Infants with Prenatal Phthalate Exposure, Environmental Health Perspectives, vol. 113, nr. 8.

Foto AGD: Mao 2002